یکی از موضوع‌های مطرح شده در اولین روز نشست‌های چهارمین دوره «10 روز با عکاسان» هنر و اقتصاد و بحث بر سر میزان حضور دولت در فعالیت‌های هنری شکل گرفت.
به گزارش روابط عمومی ده روز با عکاسان، اولین روز نشست‌های چهارمین «10 روز با عکاسان» که به انجمن عکاسان تئاتر ایران اختصاص داشت، شنبه، 19 دی در تالار شهناز خانه هنرمندان برگزار شد.
قرار بود اولین نشست با موضوع «مسائل و چالش‌های عکاسی تئاتر» با حضور ایرج راد، مدیرعامل خانه تئاتر و مهدی شفیعی به عنوان مدیرکل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برگزار شود در صورتی که این نشست بدون حضور آن‌ها برگزار شد .در آغاز برنامه فرزین محدث نمایش نامه‌ای را اجرا کرد که افسانه زمانی کارگردان آن بود. سپس ویدئو کلیپی از عکس‌های انجمن عکاسان خانه تئاتر ایران پخش شد.
.jpg)
عکس: حمید عطائی منزه
ابراهیم حسینی رئیس هیات مدیره انحمن عکاسان خانه تئاتر ایران ضمن تبریک برای برگزاری چهارمین دوره این گردهمایی گفت:«خیلی خوشحالم که امسال در این همایش حضور دارم و لازم می‌دانم از مجید ناگهی و مسعود زنده روح تشکر کنم زیرا این عزیزان یک سال زحمت کشیدند تا هفت صنف مختلف در این همایش حضور داشته باشند. متاسفانه داستان عکاسان تئاتر خیلی غم انگیز است در حالی که باید بحث‌های صنفی شنیده و مشکلات برطرف شود.»
او در مورد انجمن عکاسان خانه تئاتر ایران گفت:«در این انجمن به روی همه باز است. از هر 10 نفر ممکن است دو نفر عضو این انجمن نشوند به این دلیل که خودشان فرم‌ها را درست پر نکرده‌اند. از همان ابتدا قرار شد کار کنیم و قابلیت‌هایمان را نشان دهیم، سپس به دنبال مطالبات خود برویم. ما هشت سال پابرجا ایستادیم، خودمان اسپانسر گرفتیم و الان موقعیت خوبی با انجمن ملی عکاسان داریم.»
.jpg)
عکس: حمید عطائی منزه
حسینی افزود:«قصد داریم درباره مسئولانی که نیامدند و به حرف‌های ما گوش نکردند طوماری امضا کنیم و پیگیری‌های لازم آغاز شود. ما هیچوقت انجمن را محدود به اعضا نکردیم و دریچه را باز گذاشتیم زیرا این کار باید مانند یک رودخانه جریان داشته باشد.»
زنده روح کرمانی که به نشست دعوت شده بود نیز گفت:«به نظر من مشکلات صنفی باید توسط خود انجمن عکاسان خانه تئاتر حل شود زیرا این انجمن توانایی دارد و بهتر است خودشان پیگیر کارهایشان باشند. متاسفانه مسئولین فرهنگی به جای اینکه به دنبال مسائل فرهنگی باشند درگیر کارهای اداری هستند و در وضعیت فعلی نباید از آن‌ها هم انتظاری داشته باشیم. مسئولان اصلا توجهی ندارند که یک دوسالانه چطور برگزار می‌شود زیرا فقط به فکر روزمه هستند در صورتی که چگونگی برگزاری آن مهم است. پس انجمن‌ها باید خودشان به کارها رسیدگی کنند زیرا من معتقدم خودمان باید به فکر خودمان باشیم.»
او در مورد انجمن‌ها عنوان کرد:«انجمن‌ها زمانی ارزش دارند که استقلال داشته باشند. وقتی استقلال داشته باشید برای شما مهم نیست که مدیر دولتی در این جمع حضور داشته باشد یا نداشته باشد. اگر هر انجمنی استقلال داشته باشد رشد می‌کند. به نظر من حتی اگر شده یک چادر در پارک بزنید این کار را انجام دهید تا مستقل شوید.»
در ادامه این نشست سیامک زمردی مطلق از عکاسان تئاتر هم گفت:«ما هشت سال است که انجمن را تاسیس کردیم. من با صحبت‌های زنده روح موافقم زیرا مسئولین نمی‌توانند هیچ کاری برای ما انجام دهند در نتیجه ما باید خودمان به فکر خودمان باشیم. ما باید خودمان را از بخش دولتی جدا کنیم و به صورت خصوصی به کارها بپردازیم. ما باید نمایشگاه‌های مختلف برگزار کنیم و مردم را با عکاسی تئاتر بیشتر آشنا کنیم. ما زیر مجموعه خانه تئاتر هستیم. من به شدت مخالف جدا شدن از آن هستم ولی باید استقلال مالی داشته باشیم.»
.jpg)
عکس : حمید عطائی منزه
پیمان شریعتی، بازیگر تئاتر در پایان این نشست بر تلاش برای جداشدن از دولت تاکید کرد:«زمانی که قرارداد تیپ امضا شد دوره آقای پارسایی بود. من به یاد دارم آن زمان بودجه هنرهای نمایشی 20 میلیارد تومان بود ولی الان 12 میلیارد تومان است و با اینکه ماه‌های آخر سال است فقط پنج میلیارد داده شده است. امروزه تعداد سالن‌ها بیشتر شده است در نتیجه تبلیغات باید بیشتر باشد ولی این اقدام صورت نمی‌گیرد. موظف هستیم به آن فکر کنیم. همه ما به این اعتقاد داریم وقتی چیزی ماندگار می‌شود که دولتی نباشد پس باید کارها را خودمان به عهده بگیریم.»
هنر و اقتصاد
آخرین نشست روز شنبه 21 دی ماه به «هنر و اقتصاد» اختصاص داشت که این نشست به مدیریت محمد مهدی رحیمیان، استاد دانشگاه وبا کارشناسی محمدرضا مریدی، استاد دانشگاه هنر برگزار شد و در آن به تحلیل و بررسی ارتباط اقتصاد و هنر در جامعه ایران پرداختند.
رحیمیان در ابتدای این نشست گفت:«خوشبختانه امسال تعامل خوبی میان انجمن عکاسان ایران، دانشگاه هنر و دانشکده خبر در چهارمین همایش ملی ده روز با عکاسان برقرار شده است. بحث امروز یک پیشینه تاریخی دارد یعنی اینکه باید توجه کنیم چگونه آثار هنری بعد از دوره قاجار پا به عرصه زندگی اجتماعی مردم گذاشتند و این که تحولاتی در دوره پهلوی در توسعه آموزش هنر و گسترش آن رخ داد و دانشکده هنرهای زیبا تاسیس شد. به تدریج از دهه سوم و چهارم تاسیس سالن‌های نمایش، شکل گیری گالری های نقاشی و تجسمی، جشنواره فیلم تهران در دهه پنجاه و در حوزه اجرای موسیقی و نمایش جشن هنر شیراز و از سوی دیگر تاسیس موزه همرهای معاصر تهران، تجهیز و خرید آثار هنری برای آن و گنجینه کاخ نیاوران را می توانیم یادآور شویم. اگر به مصوبات شورای انقلاب فرهنگی و سازمان مدیریت و برنامه ریزی برای رونق‌بخشی اقتصاد فرهنگ وهنر و قوانین و لوایح دقت کنیم متوجه می شویم بر اساس مصوبات سال‌های 1378 و 1382 نسبت به حمایت از هنرمندان و وضع و اصلاح قوانین مربوطه تاکیید شده است و پس از آن در برنامه‌ی چهارم توسعه و در فصل نهم نسبت به خرید آثار هنری از محل درآمد عمومی و اعتبارات طرح های عمرانی پنج دهم تا یک دهم درصد به خرید آثار هنری تخصیص یافته است هر چند که این مصوبات عملی نشد و در دولت هشتم و نهم . طی دو سال گذشته تحولاتی صورت گرفته که باید به دنبال راهکار باشیم. به نظر من اگر بخواهیم نقش قوه مجریه، قوه مقننه و قویه قضاییه را روند اقتصاد هنر در مراحل قانون گذاری، حمایت و پشتیبانی قضایی حذف کنیم در مسیر درستی حرکت نمی‌کنیم.»
.jpg)
عکس : حمید عطائی منزه
مریدی در تکمیل این بحث بیان کرد:«سال 1382 قوانینی برای خرید آثار هنری تصویب و در تالار وحدت اکسپوی بزرگی برگزار شد ولی یکدفعه طرح متوقف شد زیرا در آن ابهام‌هایی وجود داشت و نگرانی‌های خاصی به وجود آمد. خیلی‌ها برایشان این سوال پیش آمد که بر چه اساسی آثار هنری قیمت گذاری می‌شود. در ایران نمی‌توانیم در این موضوع دولت را نادیده بگیریم.» دولت در انجام بخشی از تعهداتش برای خرید و پرداخت قیمت آثار باز ماند و سئوال اصلی از سوی مدیران مالی این گونه مطرح شد که این ارقام بر اساس کدام معیار قیمت گذاری شده است و در نهایت در صورت قطعی شدن خرید این آثار به چه کار خواهند آمد و در کجا نگهداری خواهند شد.
مریدی سپس به شفاف نبودن فعالیت‌های اقتصادی در بخش هنری اشاره کرد:« هرچقدر از عکاسی گالری به سمت عکاسی موزه‌ای می‌رویم ابهام‌های بیشتری به وجود می‌آید. بخش زیادی از بازار هنری، کارهای اقتصادی خود را مخفی می‌کنند یعنی اینکه یا انکار می‌کنند یا بیان نمی‌کنند. کارگزارهای هنری عملکرد خود را پنهان می‌کنند. بهترین کار درباره ارزیابی آثار هنری شکل‌گیری سازمان‌های مدیریت جمعی و جهانی است. همچنین باید برنامه عملی داشته باشیم و از سازمان‌های مدیریت جهانی استفاده کنیم. به نظر من اول باید گزاره‌های اشتباه را کنار بگذاریم.»
اولویت اول برای فروش آثار هنری حرکت به سوی قیمت گذاری پایه و شاخص برآورد قیمت با بهره گیری از روش گردآوری "تجمع داده‌های فروش" است.
آسیب شناسی آموزش عکاسی
نشست پایانی هم با موضوع «بررسی آسیب شناسی آموزش عکاسی» (مراکز علمی کاربردی، دبیرستان‌های کار و دانش، مراکز آموزشی آزاد معتبر) با حضور محمد خدادادی مترجم‌زاده، سیدنیما پورحسینی، لیلا نورایی، نوشین وفادار و کتایون قدس راد برگزار شد.
محمد خدادادی مترجم‌زاده، عکاس و استاد دانشگاه در ابتدای این نشست گفت:«امیدواریم در این دوره با اهدافی که مد نظرمان است بتوانیم مشکلات و دغدغه حوزه عکاسی را تا حدودی مطرح و بررسی کنیم.»
.jpg)
عکس : علیرضا جورابچی
در ادامه نوشین وفادار، مدرس عکاسی درباره اهمیت آموزشگاه‌های آزاد اظهار کرد:«به نظر من کسانی که به آموزشگاه‌های آزاد می‌روند علاقه‌مندان واقعی هستند زیرا به دنبال مدرک نیستند. آن‌ها می‌خواهند یک تخصص را یاد بگیرند که آموزشگاه‌ها عملی یاد می‌دهند.»
سیدنیما پورحسینی، مدرس عکاسی هم در ادامه این بحث درباره آموزشگاه‌های آزاد گفت:«کسانی که به سمت آموزشگاه‌های آزاد می‌آیند، می‌خواهند بیشتر با عکاسی آشنا شوند. خروجی این آموزشگاه‌ها مهم است چون اگر نتوانیم خروجی خوبی داشته باشیم با آن برخورد می‌کنند.»
به اعتقاد لیلا نورایی، دیگر کارشناس حاضر در این نشست کسانی که می‌خواهند در آموزشگاه‌های آزاد آموزش ببینند باید یک مرحله برای سنجش آن‌ها باشد و در ادامه کتایون قدسراد، عکاس افزود:«آموزشگاه‌های آزاد استعدادها را شناسایی می‌کنند و از این جهت این موضوع خیلی مهم است.»
همچنین در این نشست درباره دبیرستان‌های کار و دانش صحبت شد که مترجم زاده گفت:«در سال 1373 پدیده کار و دانش به وجود آمد و رشته‌هایی با عنوان کار و دانش مطرح شد. هدف این بود که در این دوره افراد کار را یاد بگیرند و وارد حوزه کار شوند در صورتی که الان به جای اینکه وارد بازار کار شوند وارد دانشگاه می‌شوند.»
لیلا نورایی در این باره چنین اظهار کرد:«من کلا با کار و دانش مخالف هستم زیرا افرادی که از کار و دانش وارد دانشگاه می‌شوند کمتر به درس گوش می‌دهند و ما هیچوقت با آن‌ها به نتیجه خوبی نمی‌رسیم.»
قدس راد اما نظری خلاف نورایی ابراز کرد:«من با کار و دانش موافق هستم. بحران از جایی شروع شد که کارگاه‌ها جمع و بیشتر کارها دیجیتالی شد. یعنی قبلا با سیستم دانالوگ کار می‌کردند ولی امروزه کارها دیجیتالی شده است و این موضوع ضربه‌های جبران ناپذیری را به وجود آورده است. همچنین با تمامی مشکلات که مطرح شد دانشگاه‌ها همچنان دانشجویان زیادی پرورش می‌دهند در نتیجه دارای نقاط قوت و ضعف هستند.»
.jpg)
عکس : علیرضا جورابچی
«نگاه شخصی»
در بخشی از «10 روز با عکاسان» برنامه روزانه دیگری نیز با عنوان «نگاه شخصی» افزوده شده است که در گالری پاییز برگزار می‌شود.این بخش فرصتی حدود یک ساعت را برای هنرمندان عکاس به منظور ارائه آثارشان از نگاه شخصی و گفتگو با مخاطبان بوجود می‌آورد. آی تای شکیبافر، علی کاظمی، نسام کشاورز، بهنام صدیقی و کیارنگ اعلایی در اولین روز این برنامه، 19 دی ماه آثار خود را به نمایش گذاشتند. آی تای شکیبافر سه مجموعه از آثار خود را شامل «انسان معاصر هویت ایرانی»، «روح پنهان»، «زن ایرانی» رابه نمایش گذاشت و در مورد نگاه خود و چگونگی اجرا آن صحبت کرد. علی کاظمی و نسام کشاورز مشترکا در مورد پروژه «عکاسی خیابانی با موبایل» که در حال انجام این پروژه هستند، صحبت و آثار خود را در این موضوع به نمایش و تجربیات خود را در مورد این مدیا با بینندگان در میان گذاشتند. بهنام صدیقی نیز پروژه «تعطیلات» را به نمایش در آورد و در مورد چگونگی شکل گیری یک پروژه مستند سخن گفت. کیارنگ اعلایی نیز آثار «جشنواره خانه دوست» را که خود وی دبیر آن است و 2 دوره در مشهد برگزار می‌شود، نمایش داد و در مورد اهداف، چگونگی اجرا و آثاری که به این جشنواره رسیده صحبت کرد.
ستاد خبری 10 روز با عکاسان ایران